Mezelf uitdagen
Onzekerheid, het zit me al vanaf jongs af aan in de weg. Vooral de laatste tijd merk ik steeds meer dat die onzekerheid me tegenhoud. Mij tegenhoud om volledig voor mezelf te beginnen. Om te geloven in mezelf en dingen te ondernemen en er voor te gaan.
Vanaf klein meisje wat ik al onzeker, bang om fouten te maken en ik wilde altijd door iedereen leuk gevonden worden. Als iemand feedback of kritiek op mijn werk gaf trok ik me dat altijd heel erg aan.
Meestal werkte dat juist alleen maar versterkend waardoor ik nog meer dingen niet goed ging doen. Dus i.p.v. dat de feedback mij hielp om mezelf te verbeteren, keerde ik nog meer naar binnen en ging er nog veel meer fout.
Zelfs kleine dingen vind ik eng en spannend. Een mooi voorbeeld is de telefoon opnemen op het werk. ‘Wat moet ik zeggen? Zeg ik het straks niet verkeerd, onthoud ik wel de naam van de persoon die ik aan de telefoon heb?’ Want meestal vergeet ik meteen de naam nadat deze genoemd is.
Maar die angst overwin ik niet door dan maar niet de telefoon op te nemen. Juist door het wel te doen en steeds vaker te doen gaat het steeds beter.
Nu daag ik mezelf dus steeds vaker uit om die telefoon op te nemen. Natuurlijk is de telefoon een klein voorbeeld en zijn er nog veel meer punten waar ik onzeker over ben.
Een ander voorbeeld. Ik werk op een kinderdagverblijf op een babydreumes groep. De groepen zijn net van samenstelling veranderd en de inrichting van de groep moet nog aangepakt worden in de nieuwe style van de organisatie.
Afgelopen week kwam de klusjesman en die zou verschillend attributen ophangen. Zo wilden we hangplanten in de hoek hebben. Hiervoor had hij mooie houten houders meegenomen welke je aan de muur kon bevestigen en waar je dan de plant kon aanhangen. Toen hij deze wilde ophangen, de ene tegen de linker muur en de andere tegen de rechter muur, had ik ze liever op een andere hoogte gehad maar als er meerdere mensen om me heen zeggen; Nee je moet ze niet te hoog doen en zo is het mooi’ Dan luister ik daarna en laat me overrulen. Achteraf vind ik het niet mooi en baal ik dat ik er niet wat van gezegd heb.
Dus dat is een beetje waar ik regelmatig tegen aan loop. Omdat te gaan doorbreken maak ik kleine stapjes. Het helpt me ook erg als ik me ergens op kan voorbereiden mentaal. Dat die plantenhangers moesten worden opgehangen die dag dat wist ik niet en daardoor laat ik me dan overvallen en durf ik mijn mening niet te geven. Had ik dit van te voren geweten dan had ik gewoon duidelijk gezegd ik wil ze daar en daar hebben.
Nu wil ik hier heel graag mee aan de slag, omdat het me op heel veel gebieden tegen houd. Omdat ik achteraf baal van mezelf. Dus uiteindelijk heb ik alleen mezelf er mee te pakken. Wat ik wil gaan doen is om iedere week iets te gaan doen wat buiten mijn comfort zone ligt.
Zo heb ik laatst een foto van mezelf geplaatst op mijn zakelijk account. Dat was al een hele stap voor mij. De volgende stap is een filmpje dus die komt er binnenkort aan!
Aan komende zaterdag ga ik voor het eerst alleen weg naar het MOM festival. Eerst heel erg getwijfeld of ik wel of geen kaartje moest kopen. Toen ook de vraag bij de organisatie neergelegd zijn er meer moeders die alleen komen? En dat antwoord was JA! Het feit dus dat ik weet dat ik niet de enige ben gaf voor mij de doorslag om te gaan.
Heel benieuwd hoe dat gaat worden. Ik heb er in ieder geval wel heel veel zin in!
Liefs Margot